Stewartia jest fascynującym przedstawicielem hydrozoów, małych morskich zwierząt należących do gromady刺胞动物. W świecie Stewartii dominuje życie kolonijne, a pojedyncze polipy łączą się tworząc złożone struktury przypominające delikatne wieże lub krzaki. Te “wieże” nie są jednak tylko ozdobą - stanowią one sprawny mechanizm pozyskiwania pożywienia.
Stewartia tworzy dwie główne formy polipów:
- Polipów gastrozoidalnych: Odpowiedzialnych za trawienie zdobyczy. Posiadają długi, cieniutki “wężyk” otoczony koralikami z paraliżującymi komórkami jadowymi - nematocytami.
- Polipów gonadalnych: Zajmują się reprodukcją.
Pożywieniem Stewartii są głównie planktonowe organizmy takie jak skorupiaki, małe ryby i larwy innych zwierząt.
Jak Stewartia łapie swoje jedzenie? Proces ten jest niezwykle ciekawy. Wewnętrzna część “wieży” zawiera otwór zwany gębką ostiolem.
Stewartia wytwarza prąd wodny, który przyciąga plankton do ostiola. Gdy zdobycz dotknie polipa gastrozoidalnego, zostaje sparaliżowana przez nematocyty i transportowana do środka kolonii, gdzie zostaje strawiona.
Stewartia rozmnaża się w sposób płciowy, tworząc gonidy - specjalne struktury na polipach gonadalnych. Gonidy produkują gamety (komórki rozrodcze) które są uwalniane do wody. Po zapłodnieniu powstają larwy zwane planulą, które przyczepiają się do podłoża i rozwijają w nowe kolonie Stewartii.
Stewartia to organizm niezwykle adaptacyjny, zdolny do życia w różnych środowiskach morskich. Spotkać ją można na skalistych brzegach, rafowych atolach, a nawet w głębinach oceanicznych.
Ciekawe fakty o Stewartii:
Cecha | Opis |
---|---|
Wielkość kolonii | Od kilku milimetrów do kilkudziesięciu centymetrów |
Kolor | Biały, żółty, zielony lub brązowy (w zależności od gatunku) |
Pożywienie | Plankton, małe ryby, larwy |
Typ rozmnażania | Płciowe |
Stewartia jest fascynującym przykładem złożoności życia w morzu. Jej “wieże” pożywienia i umiejętność adaptacji do różnych środowisk sprawiają, że jest jednym z najbardziej interesujących organizmów hydrozoowych.